به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، آیت الله محمدحسین ملک زاده، استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، در دهمین پیش‌نشست همایش ملی حکمرانی مدرسه عالی فقاهت در مشهد مقدس با موضوع «ماهیت فقه حکمرانی»، مطرح کرد: اگر به بحث‌های روز سیاسی بپردازیم، ممکن است به سرعت تصور کنند که منظور ما شخص خاصی است، در حالی که بنده هیچ فرد خاصی را مد نظر ندارم. این مطالب را سال‌ها پیش مطرح کرده‌ام، حتی قبل از اینکه این مباحث جناحی درباره برخی افراد مطرح شوند. افرادی که به لحاظ شخصی افراد بدی نیستند، مسلمان‌اند، اهل نماز و روزه، و حتی فراتر از این‌ها واقعاً علاقه‌مند به عزت اسلام و مطرح شدن آن هستند. آنها می‌خواهند جمهوری اسلامی جایگاه بالایی پیدا کند و انقلاب اسلامی به قله‌های افتخار برسد. تا اینجا همراهی کامل دارند. حتی برخی از این افراد اهل جهاد و مجاهده هستند؛ سال‌ها در جبهه‌ها برای نبرد حق علیه باطل، مانند دوران دفاع مقدس، حضور داشته‌اند و بارها تا آستانه شهادت یا مجروحیت پیش رفته‌اند. با این وجود، وقتی این افراد در مسئولیتی قرار می‌گیرند یا در جایگاه مدیریتی خاصی مستقر می‌شوند، مشاهده می‌کنیم که دیگر دغدغه حل مسائل دینی ندارند. آن‌ها صرفاً به دنبال راه‌حل‌هایی کارآمد هستند و برای دین جایگاهی قائل نیستند. به جای اینکه به راه‌حل‌های دینی فکر کنند، به دانش مدرن و پیشنهادات آن روی می‌آورند. به سراغ افراد متخصصی می‌روند که نگاه دینی ندارند و از آنها نظرخواهی می‌کنند. این افراد در مقام حل مسئله کاری ندارند که آیا دین نیز راهکاری دارد. به بیان دیگر، این افراد به دنبال حل مسئله سکولار هستند، حتی اگر مجاهد فی سبیل‌الله هم بوده باشند. این رفتار همان چیزی است که به اصطلاح به آن "تکنوکراسی" یا "فن‌سالاری" می‌گویند. شخص ممکن است در زندگی فردی خود مسلمان متدینی باشد، اما در مقام حل مسائل و مدیریت امور، به تخصص مدرن و کارآمدی بیشتر اهمیت می‌دهد. او اساساً دین را به عنوان راه‌حل مسائل در نظر نمی‌گیرد.