به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، حجت الاسلام و المسلمین سید نقی موسوی در در کرسی علمی ترویجی فلسفه فقه تربیتی اظهار داشت:چگونگی تاسیس فقه تربیتی، نیازمند اتخاذ رویکردهای آینده شناسانه و مسئله مندی و مسئله محوری و در تناظر با جامعه بودن است.
موسوی استاد حوزه و دانشگاه در کرسی علمی ترویجی فلسفه فقه تربیتی که در مؤسسۀ آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) برگزار شد گفت:گشودن مرزهای دانش نیازمند خودآگاهی است و تجربه فقه تربیتی نشان داده خودآگاهی در تولید عرصههای جدید، خصوصا در فقه پژوهی و توسعه علوم اسلامی و اسلامیسازی علوم انسانی، میتواند مبتنی بر مدیریت تولید دانش باشد.
این ارائه دهنده مقاله بیان کرد:فقه تربیتی دارای دو حیث حوزوی و فقهی و حیث دانشگاهی در تناظر با علوم تربیتی موجود است.
وی عنوان کرد:تلاش فقه تربیتی در حیاتش، این بوده که در تاسیس و توسعه، در تناظر با دانش تولید شده مدرن وارداتی باشد، از این جهت این دو حیث از ماهیت فقه تربیت به معنای حاصل مصدری، می تواند مفید و لازم باشد.
حجت الاسلام موسوی ادامه داد:ملاحظه حیات فقه تربیتی به مثابه بخشی از تلاش اسلامی سازی علوم انسانی و در تناظر دو حیثیتی بودن دانش فقه تربیتی است.
وی تصریح کرد: این مقاله در سال ۹۵ با عنوان “فلسفه فقه تربیتی”چاپ شده و مدعایش این است که باید فلسفه فقه تربیتی را تاسیس و کارویژه ها و قلمروهایی را برای آن تعریف کرد.
وی اظهار کرد:در واقع مدعی این است که فقه تربیتی باید تاسیس شود، در این راستا چگونگی تاسیس فقه تربیتی، نیازمند تولید با اتخاذ رویکردهای آینده شناسانه و مسئله مندی و مسئله محوری و در تناظر با جامعه بودن است.
حجت الاسلام موسوی گفت:بنابراین بعد از فراغت از چیستی فقه تربیتی که به اختصار مطالعه بنیادین و فرازین و کلان با روش عقلی و نظری درباره دانشی به نام فقه تربیتی است، در مورد چگونگی و چرایی و ضرورت سخن میگوییم.
وی افزود: این تاسیس در فلسفه فقه تربیتی باید با رویکرد آینده شناسانه و آینده نگارانه، صورت پذیرد و مسائل درباره فقه تربیتی در چند بخش شامل مجموعه گزاره ها و قضایای ویژه هویت و ارکان هویتی فقه تربیتی و مجموعه مسائل ویژه علم فقه تربیتی و باب فقه تربیتی تقسیم بندی شود.
وی تصریح کرد: برای حیات فقه تربیتی در تناظر با مجموعه علوم تربیتی و حتی بالاتر، مجموعه علوم رفتاری و علم اجتماعی و جامعه شناسی را باید نسبت شناسی کرد و تاثیر و تاثر را باید سنجید.
حجت الاسلام موسوی اظهار کرد:رابطه فقه تربیتی و فلسفه فقه تربیتی طبعا دو سویه است و در حال حاضر تربیت به مثابه هسته های تربیتی مطرح است.
وی گفت:هم اکنون نیز فناوریهای اجتماعی – تربیتی نوینی چون برگزاری اردوی راهیان مقاومت در مزار شهید سلیمانی به عنوان ظرفیت مهمی برای مطالعات تطبیقی در تربیت و فقه تربیتی داریم که دست پژوهشگران از آن خالی است.
این استاد افزود:گویا تجربه تولید فقه تربیتی، به مثابه یکی از فقه های نو که محصول حوزه علمیه قم رشد پیدا کرده، قابل مطالعه با نگاه نقادی، اصلاح و تکمیل و سپس درآغوش کشیدن آینده های محتمل، است.
در ادامه نشست حجت الاسلام و المسلمین دکتر مهدی گرامی پور یکی از ناقدان این مقاله عنوان کرد: این مقاله در سال ۹۳، نوشته شده و فضای علمی نسبت به فقه تربیتی رشد کرده؛ همچنین اصطلاح رایجی که در مورد آن به کار می برند، فقه تربیت است، اما نوع نگاهی که استاد در این مقاله دارند، درآمدی بر فلسفه فقه تربیت باشد و نه تربیتی.
این ناقد مقاله تصریح کرد:حجم مقاله فراتر از سطح یک مقاله بوده و برخی جاها مطالب کمعمق شده و تعداد ارجاعات زیاد است که در مقالات پژوهشی مرسوم نیست.
این استاد ادامه داد:مقاله از حیث جامعیت نکات قوت دارد، اما در تعریف فقه تربیتی، مقداری، تعریف بسیطی و نیازمند به تکمیل است.
وی گفت:برخی اشکالات شکلی است و ناظر به محتوا نیست، در این مقاله نظام سازی مبهم است و در بحث نظام شناسی و انسجام شناسی، مفهوم شناسی نظام باید مشخص شود.
در این نشست حجت الاسلام دکتر جواد ابراهیمی از دیگر ناقدان این مقاله عنوان کرد:یکی از نکات قابل توجه مقاله فلسفه شکل گیری و یا چگونگی و چیستی و چرایی است.
وی افزود: چارچوبی که تدوین شده در فقه تربیتی هم منعکس است؛نظریه مهمی آن پیرامون مکتب حسن نصرالله و شهید سلیمانی مطرح شد که فضای تعلیم و تربیت اسلامی، این پتانسیل را دارد.
این ناقد ادامه داد:دستور فقه تربیتی، تعیین بایدها و نبایدهای شرعی است، اما فضای فقهی که در مقاله آمده تصویر آرمانی است،بنابراین قدم را باید فراتر از این تعریف مصطلح فقهی گذاشت.
وی عنوان کرد:نکته بعد در جایگاه فقه علوم تربیتی است که باید مشخص شود، نکته دیگر اینکه در مرحله بحث نظام سازی، مطرح می کنید که نظام سازی مراحلی چون درون گفتمانی و میان دانشی و نظام سازی است و بعد می گویید که اینها از حیطه کار فقیه تربیتی خارج است.
حجت الاسلام ابراهیمی تصریح کرد:نکته بعد اینکه بحث مطرح شده فلسفه فقه تربیتی است. اما به نظر می رسد متصدی آن مشخص نیست.
گفتنی است حجت الاسلام دکتر سید نقی موسوی به برخی از نکات مطرح شده پاسخ داد و گفت:نکات به به شکل ساختاری و ویرایشی یا محتوایی و پیشنهادی وارد است که باید اصلاح شود.
وی بیان کرد:در مورد فرمایشات دکتر گرامی پور در مورد حجم و عدم تناسب حجم، اقتضای مقاله بوده است، اما برخی از نکات را میپذیرم،مناقشه لفظی بین فقه تربیت و یا تربیتی، بارها گفتگو شده است و اینجا خیلی جای کلام نیست اما به نظر تفاوت وجود دارد.
این استاد عنوان کرد:در دلالت شناسی نگفتیم که از ملاکات احکام می خواهیم تجویزی نگاه کنیم اما گفتیم که با نگاه فرازین، فیلسوف فقه تربیتی می تواند تجویزات تربیتی را به نحوه برهان انی و لمی روی آن کار کند و اینجا مدعا استناد به شریعت نیست.
وی در پاسخ به دکتر ابراهیمی نیز اظهار داشت:ایشان فرمود یک توضیح المسائل فقه تربیتی با هزار مسئله چهارصد صفحه ای نگاشته شود، وقتی که نگاه فرازین داشته باشیم، دلالت تاریخی می توان از آن استنباط کرد.
حجت الاسلام موسوی تصریح کرد:در مورد مبادی هر دو بزگوار نکاتی را فرمودند و در مورد مبدأ توحید حاج آقای گرامی فرمودند که مبدأ نیست و مبنا است و البته مبنا، بخشی از مبادی تصدیقیه است و مفروض است و من هم اینجا واژه مفروضات را استفاده کردیم. مفروضاتی است که پژوهشگر و فقیه روی آن پافشاری می کند و اگر این باشد، نزاع لفظی می شود و نزاع ایشان به نزاع لفظی فرو می کاهد که ایشان خود توحید را مبنا می دانند و مبنا را بخشی از مبادی تصدیقیه می دانند.
حجت الاسلام دکتر مهدی کریم خانی دبیر علمی نشست عنوان کرد: این مقاله دارای جرئت و نوآوری در توصیف فقه تربیتی است و الحمدلله امروز فقه تربیتی بین فقه های تخصصی جایگاه خوبی دارد اما به نظر می آید که رسالت فلسفه مضاف و هویت فقه تربیتی باید به خوبی روشن شود که آیا فقه التربیه صرفا بابی از ابواب فقهی است یا نه.
وی گفت:اینجا فقیه تربیتی می تواند تشخیص موضوع بدهد و گاهی اوقات تشخیص موضوع، محمول را متفاوت می کند و این به نظرم در این مقاله باید بیشتر به آن پرداخته شود.
https://ihkn.ir/?p=40212
نظرات