عناصر هویت ملی باید با یکدیگر هم‌‍افزایی داشته باشند / تشیع، رکن تمدن ایرانی پس از اسلام

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، به نقل از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی؛ دکتر موسی نجفی، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در پنجاه و هفتمین جلسه شورای پژوهشی این پژوهشگاه که بیستم اسفندماه ۱۴۰۳ برگزار شد، اظهار داشت: تشیع در حوزه تمدنی ایران نضج پیدا کرده و ایران پس از اسلام نیز در حوزه تمدنی تشیع رشد کرده است.

دکتر نجفی با اشاره به مؤلفه‌های هویت و تمدن ایرانی گفت: هویت ملی و دینی ایرانیان با هم در تضاد نیستند و باید از در آشتی به آنها نگاه کنیم. وی افزود: عناصر ملی باید با یکدیگر هم‌افزایی و نه واگرایی داشته باشند. بنابراین، هویت و فرهنگ ایرانی شامل امام رضا (ع) و هم حافظ و مولانا و تخت جمشید است.

وی در ادامه افزود: ما درحالی‌که جزء امت هستیم، سرباز وطن هم هستیم و سردار سلیمانی مثال خوبی برای این الگو است که در قامت یک قهرمان ملی ماندگار شد و در خارج از مرزهای کشور نیز شناخته شده و محبوب است.

وی در این جلسه شورای پژوهشی با اشاره به لایه‌های اسلام‌پژوهی، ایران‌پژوهی و غرب‌پژوهی در پژوهشگاه علوم انسانی، به مسئولیت پژوهشکده‌های مرتبط به این حوزه برای هم‌افزایی و گریز از واگرایی هویت ملی و دینی اشاره کرد و گفت: سه دوره تمدنی و هویتی در ایران قابل تحلیل است. دوره اول؛ خدمات متقابل اسلام و ایران از منظر شهید مطهری است که همان دوره بامداد اسلام در ایران به‌شمار می‌رود.

دکتر نجفی دومین دوره تمدنی و هویتی جهان ایرانی را دوره صفویه و نقش آن در جهان اسلام در قرن دهم عنوان کرد و دوره سوم را نیز عصر فعلی در دوره انقلاب اسلامی نام برد. به گفته رئیس پژوهشگاه علوم انسانی، ایران معاصر پیشتاز جهان اسلام است و پژوهشگران نیاز است که برای آشتی هویتی ملی به هر سه دوره تمدنی توجه داشته باشند.