کشف حجاب چگونه یک حرام سیاسی می‌شود؟!/ حرام خواندن سیاسی کشف حجاب، ریشه و در امتداد همان احکام صریح اسلام در حوزه حجاب و حرمت بی حجابی در اسلام است

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی؛ مهدی جهان تیغی در مطلبی نوشت؛ رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با مسئولان و کارگزاران نظام علاوه بر غیر شرعی بودن و غیر قانونی بودن کشف حجاب، آن را حرام سیاسی نیز خواندند.

حرام خواندن سیاسی کشف حجاب، ریشه و در امتداد همان احکام صریح اسلام در حوزه حجاب و حرمت بی حجابی در اسلام است. اما نکته مهمش این است که حرام سیاسی اعلام کردن یک عمل در یک مرتبه مهمتری قرار می گیرد. مثلا کشف حجاب اگر در محیط خصوصی و خانوادگی قرار بگیرد، گناه شرعی محسوب می‌شود ولی محل دخالت حاکمیت قرار نمی‌گیرد. همین گناه وقتی به عرصه اجتماعی می‌آید و تبعات آن به عموم جامعه بر می‌گردد، به صورت تکلیف آور و به عنوان وظیفه ذاتی، محل ورود و دخالت حاکمیت اسلامی می‌شود. اما گاه کشف حجاب از یک گناه شرعی و ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی نیز فراتر می‌رود و اثر سیاسی از خود باقی می‌گذارد و تبعاتش فراتر از یک ناهنجاری، حتی نظم و آرامش جامعه و به نوعی امنیت مردم و کشور را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین حرام سیاسی خواندن کشف حجاب از این منظر اهمیت خودش را بیشتر از یک حرام شرعی و فردی نشان می‌دهد.

از سوی دیگر، حجاب از اصول عملی و ذاتی حاکمیت اسلامی است، طبیعی است که خلاف آن عمل کردن در سطح عمومی، می تواند جنبه سیاسی و مخالف خوانی با حاکمیت نیز به خود بگیرد.

کشف حجاب در حال حاضر ابزار سیاسی دشمن علیه جامعه و حاکمیت اسلامی شده است. کافیست که مجددا به اجرای طرح ها و پروژه‌های میلیونی انجام شده برای انجام پروژه های کشف حجاب نظیر چهارشنبه های سفید، دختران خیابان انقلاب، نه به حجاب اجباری، آزادی های یواشکی و آخرین آن پروزه ضدامنیتی «زن، زندگی، آزادی» با دقت بیشتری نگاهی روندی بیاندازیم. سرویس های امنیتی دشمن، با همت و تلاش ویژه‌ای تلاش می‌کنند که حجاب را به موضوعی برای دو قطبی سازی سیاسی و ایجاد شکاف‌های عمیق اجتماعی و عاملی برای انفکاک ملت از حاکمیت اسلامی تبدیل کنند. بنابراین شما از این دریچه صرفا با یک مساله اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی رو به رو نیستید، بلکه با یک ناهنجاری سیاسی و مهمتر از آن با یک اقدام سیاسی و تلاش برای بهم ریختن نظم عمومی کشور مواجه هستید.

در مقطع فعلی حساسیت این موضوع از منظر امنیت ملی نیز بیشتر برجسته شده است. در حال حاضر، سرویس های امنیتی غربی، اصلی ترین اپوزیسیون جمهوری اسلامی را از بین افرادی انتخاب می‌کنند که بیشترین تعهد را به غرب در حوزه ترویج اباحه گری و بی حجابی در ایران بدهند.

امتداد پروژه اخیر ضد امنیتی «زن، زندگی، آزادی» با محوریت کشف حجاب و ترویج اباحه‌گری نهایتا به اغتشاش، بی نظمی عمومی، تحریم بیشتر ایران و فشارهای سیاسی و امنیتی به کشور منجر شد. بنابراین اصرار سرویس‌های امنیتی و رسانه‌های فارسی زبان ضدانقلاب برای برجسته سازی و ترویج کشف حجاب در جامعه ایران، همچنان در امتداد ایجاد فرصت برای دنیای سیاسی غرب برای تحریم و فشار بیشتر به مردم ایران محسوب می‌شود. طبیعی است که حاکمیت برای دفاع و جلوگیری از فشار بیشتر به مردم، وظیفه دارد با چنین طراحی و سناریوهایی مقابله کند و از اولین تاکیدات نیز به صورت طبیعی این مساله خواهد بود که عالی ترین مقام مذهبی کشور در راستای دفاع از جامعه ایرانی، این نوع اقدامات را حرام سیاسی معرفی کند.

اما یک سوال مهم؛ آیا با این مقدمه گفته شده، همه زنانی که کشف حجاب می‌کنند در حال مبارزه سیاسی علیه جمهوری اسلامی هستند؟ قطعا خیر! اولا بسیاری از همین زنان ضعیف الحجاب ایرانی تعلقات معنوی و مذهبی دارند و مهمتر اینکه اگر از پشت پرده سیاسی و امنیتی ترویج و طراحی کشف حجاب خبردار شوند، حتما با آن همراهی نخواهند کرد. اساسا وقتی پای دشمن وسط بیایید اکثریت مردم ایران از خیلی مذهبی تا کمتر مذهبی در یک جبهه قرار می‌گیرند و این مساله در جامعه ایرانی بارها ثابت شده و اتفاقا مراکز افکار سنجی و پژوهشی غربی بیش از همه این را می دانند. ضمن اینکه نباید یادمان برود که بخش مهمی از شکست دشمن در پروژه اخیر ضد امنیتی زن زندگی ازادی، اصطلاحا توسط همین افراد و زنان ضعیف الحجاب در ایران شکست خورد و در واقع با یک اقلیت بسیار ناچیزی رو به رو هستیم که آگاهانه در حال انجام حرام سیاسی «کشف حجاب» هستند.

انتهای پیام/