به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی، حجت الاسلام و المسلمین، عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در مراسم استقبال از ورودی های جدید دانشگاه فرهنگیان سراسر کشور در تاریخ ۱۵ مهر ۱۴۰۳، سخنرانی با موضوع «کارکرد تعلیم و تربیت حکمت بنیان» ایراد کردند که گزارش آن به شرح زیر است:
این روزها، مصادف با شهادت سردار مقاومت، سید حسن نصرالله و همراهان ایشان است. به همین مناسبت، شهادت این بزرگواران را تسلیت عرض می‌کنیم. همان‌گونه که مقام معظم رهبری فرمودند، همه‌ی ما عزادار هستیم، اما ماتم‌زده و ناامید نیستیم. عزاداری ما با تلاش و حرکت برای پیشرفت منافاتی ندارد، زیرا عزاداری ما حسینی و زینبی است. همان‌طور که حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) در حادثه کربلا ضمن عزاداری، با شجاعت و استقامت مقابل بنی‌امیه ایستادند و سخنانشان باعث فروپاشی بنی‌امیه شد.
اقتداری که مقام معظم رهبری در نماز جمعه به نمایش گذاشتند و حضور میلیونی مردم، نشان‌دهنده‌ی یک اقتدار تاریخی است. جوانان عزیز! تاریخ معاصر ایران و جهان را خوب مطالعه کنید. به‌ویژه استعمار انگلیس در هندوستان و چگونگی نفوذ آن‌ها در شبه‌قاره و به حاشیه راندن زبان فارسی در این کشور. مطالبعه کنید که انگلستان چگونه پاکستان را از هندوستان جدا کرد و چگونه بنگلادش را از پاکستان جدا کرد و میان کشورهای اسلامی تفرقه‌افکنی کرد. آن‌ها با نابودی دولت عثمانی در اوایل قرن بیستم و تجزیه کشورهای اسلامی به‌ویژه در منطقه خاورمیانه، برنامه‌های استعماری خود را پیش بردند.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، طرح‌هایی از سوی استعمار برای تجزیه بخش‌هایی از ایران وجود داشت؛ از جمله طرح جدایی خوزستان به وسیله گروه “خلق عرب” و جدایی کردستان به دست گروه‌های “کومله” و “دموکرات”. لازم به ذکر است که این گروه‌ها پیش از انقلاب شکل گرفته بودند و طرح‌های تجزیه‌ای آن‌ها نیز قبل از پیروزی انقلاب آغاز شده بود. به عنوان مثال، اولین نشانه‌های این تجزیه‌طلبی در جدایی بحرین از ایران نمایان شد، که جزئی از ایران بود. طرح‌های بعدی نیز شامل جدایی خوزستان و کردستان بودند. اما انقلاب اسلامی ایران با اقتدار امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری، جلوی این تجزیه‌ها را گرفت.
در آن زمان، کل جهان عرب به رهبری جمال عبدالناصر، در جنگ شش روزه مقابل اسرائیل نتوانستند دوام بیاورند و شکست خورد. ناسیونالیسم و سوسیالیسم عربی نیز نتوانستند در برابر اسرائیل، که آن زمان بسیار ضعیف‌تر از الان بود، مقاومت کنند. یکی از کشورهای عربی که زمانی تمدن داشت، چند ماه پس از حمله رژیم صهیونیستی به غزه، برای خرید موشک‌های بالستیک به روسیه مراجعه کرد. اما پس از تهدید اسرائیل، رئیس‌جمهور آن کشور عقب‌نشینی کرد و از خرید موشک منصرف شد. این نشان می‌دهد که چقدر کشورهای عربی ضعیف و بی‌اختیار شده‌اند.
در دوران جنگ تحمیلی، این کشورهای عربی با صدام متحد شدند تا جنگی جهانی علیه ایران به راه بیندازند. اما نوجوانان و جوانان دبیرستانی ایران با دست خالی به میدان‌های جنگ رفتند و در عملیات‌های مختلف شرکت کردند. یادمان نرود که بسیاری از این رزمندگان حتی لباس نظامی مناسب نداشتند. حتی پلاک‌های شناسایی را با زنجیر نمی‌توانستند ببندند و به سختی از ابزارهای ساده استفاده می‌کردند. در آن دوران به قدری تحریم بودیم که سیم خاردار به ما نمی‌فروختند.
اما امروز، ایران به اقتدار نظامی و تسلیحاتی چشمگیری دست یافته است. از ناوها و موشک‌های زمین به زمین گرفته تا موشک‌های هوافضا و پدافندهای متعدد، ایران به یکی از قدرت‌های نظامی منطقه تبدیل شده است. مقام معظم رهبری با یک اشاره قادر است رژیم صهیونیستی را هدف موشک‌های بالستیک قرار دهد و آن‌ها را نابود کند.
اقتدار امروز جمهوری اسلامی ایران نتیجه رهبری فرزانه‌ای است که در کشور وجود دارد. رهبر معظم انقلاب، حتی از محل سکونت خود که هیچ امنیت نظامی ندارد، ذره‌ای جابه‌جا نمی‌شود و در هفته‌ای که رژیم صهیونیستی تهدیدات نظامی مطرح کرده بود، پس از سال‌ها به نماز جمعه آمد و شخصاً این نماز را اقامه کرد. قدر این اقتدار را بدانید، عزیزان! این اقتدار از شهدا و از تعلیم و تربیت اسلامی نشأت گرفته است.
اگر امروز در زمینه‌های موشکی، پدافند، ماهواره و تکنولوژی‌های نظامی اقتدار داریم، همه این‌ها حاصل تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی است. تمام این پیشرفت‌های علمی و فناورانه در داخل کشور ساخته شده است. اگر معلمان انقلابی و دلسوز، دانش‌آموزان را با حکمت و تربیت درست آموزش نمی‌دادند، امروز در پزشکی به رتبه‌های هفتم و هشتم جهان نمی‌رسیدیم، یا در حوزه‌هایی مانند نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی و علوم نوین فناوری این جایگاه را به دست نمی‌آوردیم.
دانشجویی که امروز در دانشگاه درس می‌خواند و فردا استاد و محقق می‌شود، محصول مدارس و آموزش‌و‌پرورش ماست. این آموزش‌و‌پرورش نیز نتیجه تلاش معلمانی است که در دانشگاه فرهنگیان تربیت می‌شوند. اقتدار علمی و فناورانه کشور، که یک ساحت آن نظامی است، شامل ساحت‌های دیگر همچون پزشکی و فناوری‌های پیشرفته نیز می‌شود. ابزارهایی که در حوزه‌های نظامی تولید شده‌اند، تنها برای استفاده نظامی نیستند و کاربردهای دیگری نیز دارند.
جایگاه معلم و تعلیم و تربیت در جمهوری اسلامی ایران جایگاهی بسیار جدی است. تأکیدات مقام معظم رهبری بر اهمیت تعلیم و تربیت و معلمان در دانشگاه فرهنگیان نیز بر همین اساس است. تمام معلمان ما باید از دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه شهید رجایی عبور کنند و حتی اگر معلمانی از دانشگاه‌های دیگر نیز جذب شوند، باید دوره‌های آموزشی مربوطه را در این دانشگاه‌ها بگذرانند.
دانشگاه فرهنگیان نباید یک دانشگاه موازی با سایر دانشگاه‌ها در نظر گرفته شود. این دانشگاه، قطب تعلیم و تربیت در کشور است. الحمدلله، با حضور اعضای هیئت علمی پرتلاش و مخلص، و با ریاست یک استاد تمام ریاضی که فردی اندیشمند و با تجربه است، این دانشگاه در حال بالندگی است. همچنین، معاونین فرهیخته و باسواد نیز به خوبی این دانشگاه را مدیریت می‌کنند. به لطف الهی، ما شاهد شکوفایی این دانشگاه هستیم.
تعلیم و تربیت در کشور باید خردمحور و حکمت‌بنیان باشد. نباید فراموش کنیم که حکمت یکی از مفاهیم اصلی قرآنی است. هیچ صفتی به اندازه “حکیم” به خداوند نسبت داده نشده است. این نشان‌دهنده اهمیت حکمت است، چرا که حکمت گوهر رسالت انبیاست و تعلیم و تربیت نیز باید بر اساس حکمت بنا شود.
شورای عالی انقلاب فرهنگی، در اولویت خود، تعلیم و تربیت کشور را قرار داده است. در این راستا، مصوبات متعددی در این شورا به تصویب رسیده است. یکی از این مصوبات، اعطای راتبه معلمی به استعدادهای برتر است. همچنین، هیئت مرکزی جذب دانشگاه فرهنگیان مستقل شده است؛ همانند وزارت علوم و وزارت بهداشت که هیئت‌های جذب مستقل دارند، دانشگاه فرهنگیان نیز هیئت جذب مستقل خود را داراست. اعضای این هیئت در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده‌اند.
یکی دیگر از مصوبات شورا، سیاست‌ها و ضوابط کیفیت‌بخشی به دانشگاه فرهنگیان بوده است. آیین‌نامه جذب و پذیرش استعدادهای برتر در این دانشگاه نیز از جمله این مصوبات است. ما امیدواریم، همان‌طور که در دولت شهید رئیسی اولویت ما تعلیم و تربیت بوده است و دانشگاه فرهنگیان و مدارس در مسیر عدالت آموزشی پیش رفته‌اند، در دولت جدید به ریاست جناب آقای دکتر پزشکیان نیز این مسیر با تأکید مضاعف ادامه یابد.
در پایان، سروران عزیز، دختران و پسران عزیز، و اساتید بزرگواری که در این جلسه حضور دارید، تجربه تمدن اسلامی نشان داده است که هر کسی که در مسیر تمدن توحیدمحور قدم بردارد و اخلاص داشته باشد، خداوند او را یاری می‌کند. اگر ما اخلاص داشته باشیم، اثربخشی کارمان دوچندان خواهد شد. اساتید ما و عرفای بزرگ همواره توصیه کرده‌اند که موحد باشیم. توحید نه تنها در بینش، بلکه در منش و کنش ما باید جاری باشد. این توحید حقیقی است که به ما اخلاص می‌بخشد و پیشرفت را به همراه دارد. ان‌شاالله با خودشناسی توحیدی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی نوین اسلامی شکل خواهد گرفت.
https://ihkn.ir/?p=38710
نظرات