به گزارش خبرنگار پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی به نقل از خبرنگار ایکنا؛ نشست آنلاین با موضوع «تبیینی نو از حجاب؛ پاسخی به چالشهای جدید فکری–فرهنگی درباره مسئله حجاب» با حضور سجاد مهدیزاده، عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع)که با همکاری اندیشکده رهیافت برگزار شد.
مهدیزاده در این نشست گفت: بهتر است، مسئله حجاب را در قالب پوشش مورد بحث قرار دهیم. حاکمیت به عنوان کسی که میخواهد مدیریت کند، باید به اندازه قدرتش اعمال قدرت کند تا از ارزشش کم نشود. مثلاً رئیس جمهور نباید خارج از توانش شعار بدهد تا از ارزشش کم نشود. وقتی پلیس اعلام میکند، از شنبه با دوربین، حجاب را کنترل میکنیم و وقتی این مسئله عملی نمیشود، قدرت پلیس فرومیریزد؛ بنابراین کسی که میخواهد قانونشکنی کند، میفهمد که دولت و حاکمیت توان لازم را ندارند و جامعه جریتر میشود؛ بنابراین چگونگی ورود به مسئله حجاب و پوشش مهم است.
وی با بیان اینکه حاکمیت زمانی قدرت مییابد که همراهی عموم جامعه را داشته باشد، افزود: دین نیز، چه از نظر قانون و چه اخلاق نیاز به فرهنگ و توافق اجتماعی دارد؛ بنابراین برای اجرای یک قانون حمایت فرهنگی لازم است.
مهدیزاده با اشاره به پژوهشی که اخیراً در خرداد ۱۴۰۲ در تهران با شرکت ۹۹۲ نفر از بانوان بیحجاب انجام شده است، گفت: ۴۳ درصد از آنها متأهل بودند و ۱۳ درصد با همسرشان بر سر بیحجابی اختلاف داشتند، یعنی اغلب همسر زنان متأهل بیحجاب، مشکلی با بیحجابی آنها ندارند و اگر در اینصورت، مسئله بیحجابی جرمانگاری و با آن مقابله شود، بسیار سخت خواهد بود و یا به عبارتی اگر بخش بیشتری از جامعه با یک مسئله همراهی کنند، نمیتوان جرمانگاری کرد.
وی با اشاره به معنای زندگی و زیست اجتماعی در جامعه ایران گفت: ما در زندگی به دنبال غایت و هدف هستیم و در زندگی شخصی باید حالمان خوب باشد، در حالی که ما آن را بایکوت کردهایم، از این رو بسیاری از آدمها دنبال زیست اجتماعی هستند. از سوی دیگر همه ما شهوت مشهور شدن داریم و این باعث فربهگی زیست اجتماعی شده است. مثلاً میخواهیم سفره پهن کنیم، ابتدا عکس میگیریم و همه از آن لذت میبرند، اما این زیست اجتماعی است که در جامعه پررنگ میشود، بنابراین در این جامعه نگه داشتن حیا دشوار میشود. در این نظرسنجی، درباره انگیزه حجاب نیز سوال شده که بخش جدی یعنی ۵۷ درصد گفتهاند بدون حجاب جذابترند.
این استاد دانشگاه با تأکید بر فراهم کردن زیرساختهای اجتماعی در جامعه برای زندگی عفیفانه بیان کرد: در جمهوری اسلامی اگر خانمی برای زایمان به بیمارستان برود، کمتر بیمارستانی را پیدا خواهد کرد که همه کادرش خانم باشند، بنابراین حاکمیت باید زیرساختهای زیست عفیفانه را فراهم کند و متأسفانه زیرساختها فراهم نیست. همچنین نبود اشتغال زنان، باعث شده آنها زیردست برخی آدمهای مریضالقلب باشند و چه آسیبهایی ممکن است آنها را تهدید کند.
مهدیزاده ادامه داد: یکی از مشکلات جامعه ما این است که حجاب را کاملاً زنانه دیدهایم و مردها را فرامش کردیم. تعداد زیادی از خانمها را در جامعه میبینید که شال و روسری دارند، اما دیگر مانتو نمیپوشند و هیچ یک از اینها اشکالی ندارد و دعوا فقط بر سر، پوشش سر است. در فرهنگسازی، باید فلسفه و مسائل حجاب را شخصی کنیم تا فرد متوجه شود که چه فوایدی برایش دارد. چون هیچ کس نمیخواهد به خود و فرزندانش آسیبی به واسطه بیحجابی برسد.
وی تصریح کرد: متأسفانه نمیدانیم جامعه چه چیزی را خوب یا زشت میداند؛ چرا که اگر درباره حجاب متوجه این موضوع باشیم، قانونگذاری را هم باید از همانجا شروع کنیم. متأسفانه مردم جامعه یک جور زندگی میکنند و حاکمیت جور دیگری فکر میکند و این شکاف بسیار زیاد است.
این استاد دانشگاه با اشاره به بههم ریختگی نظام ارزشی جامعه افزود: متأسفانه رسانه در این زمینه نقش جدی داشته است، مثلاً در سریالی مانند خوشنام که در ابتدای هر قسمت آیه قرآن پخش میشد و موضوع سریال نیز حقالناس بود، یکی از شخصیتها، نسبت به خواهرانش غیرت داشت، یعنی زمانی که خواستگار برایشان میآمد، اجازه نمیداد و یا در فیلم دیگری یک فرد نسبت به مادرش غیرت داشت و اجازه ازدواج نمیداد. یعنی ما ازدواج نکردن را ارزش معرفی میکنیم و این، حاکی از این است که در جامعه ما نظام ارزشی به هم ریخته است. در حالی که در فیلم «پوست شیر» غیرتورزی به خوبی نشان داده شده است. متأسفانه پسران ما غیرتورزی را بلد نیستند. اکنون هم در رابطه با حجاب، کاری نداریم فرد مانتو پوشیده یا خیر و فقط به پوشش سر تأکید داریم.
وی ادامه داد: در جامعه ما همه محدودیتها برای دختران و زنان است و اکنون برای مسئله حجاب میگویند بیحجابی باعث فساد و به گناه افتادن مردان میشود و زنان هم معتقدند این مسئله برای آنها اهمیتی ندارد.
مهدیزاده در بخش دیگری از این نشست گفت: مسئله برهنگی و امر جنسی اصولا در جامعه ما گم است و درباره آن صحبت زیادی نشده است، حتی در کتاب دانشآموزان در موضوع بلوغ جنسی، واژه «اندام جنسی» نیامده است، چرا که برخی معتقدند با این مسئله، نوجوانان منحرف میشوند. حال باید پرسید، آیا با رعایت این مسائل ما مشکل جنسی نداریم؟ آیا اگر همه جامعه با حجاب شوند، مسئله جنسی کشور حل میشود؟ در حالی که برخی شاید تصور کنند بسیاری از بیحجابها یا بدحجابها مجرد بوده و دنبال شوهر هستند، در حالیکه نظرسنجیها غیر از این را نشان میدهد.
وی با جمعبندی مباحث خود تأکید کرد: در سیاستگذاری مسئله حجاب، باید حاکمیت ورود کند و همزبان با جامعه باشد و قدرتش را نیز داشته باشد تا بتواند آن را اعمال کند. همچنین در قانونگذاری حجاب، باید نگاه جامعتری داشته باشیم و مردان و زنان و خانواده را در آن مورد توجه قرار دهیم.
وی در ادامه بیان کرد: کشور ما از نظر تنوع اقوام، دارای ظرفیت خوبی است و میتوان از این ظرفیت استفاده کرد. به این معنی که لباسهای بومی را ترویج کرد و متأسفانه از این ظرفیت نیز غافل بودهایم.
انتهای پیام/
نظرات