حضرت زینب(س) در امتداد واقعه و نه در سایه آن با حمیت میدانی و روایتی آمیخته با معرفت زنانه حماسه را مدیریت کرده و آثار تمدنی آن را تثبیت کردند، به همین سبب در تمدن اسلامی به‌ویژه در نظام فکری تشیع، زنان صاحبان امارت نرم‌افزاری تمدنی هستند، اگر امیر سیاسی باید از جهات کلان حیات امت صیانت کند، زن در کنار او با سلاح روایت و تبیین مفاهیم، تربیت، پایداری فرهنگی و مدیریت شبکه‌های اجتماعی همدلانه این صیانت را ممکن می‌سازد.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

شواهد متعدد نشان می‌دهد که اسرائیل در حال حاضر صرفاً با کمک‌های خارجی سرپا مانده و همین وابستگی مطلق باعث شده که در تجاوزگری‌های خود حتی از خطوط قرمز نیز عبور کند؛ چراکه چیزی برای از دست دادن ندارد. در این شرایط، وقتی از منظر جبهه مقاومت و جمهوری اسلامی ایران به موضوع نگاه کنیم، موجودیتی به نام اسرائیل، آن‌چنان که رسانه‌ها وانمود می‌کنند، دیگر معنای واقعی ندارد. از نظر شاخص‌های اقتصادی، منابع انرژی، جمعیت، نیروی انسانی و حتی توانمندی‌های زیرساختی، این رژیم دیگر انسجام و موجودیت مؤثری ندارد و اگر یک کشور واقعی بود، تاکنون چندین بار سقوط کرده بود.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

تجربه زیسته زنان، به‌ویژه در نقش‌هایی نظیر مادری، پرستاری، داوطلبی و مراقبت، به آن‌ها ظرفیت ویژه‌ای در بازسازی روابط انسانی می‌بخشد. زنان نقش مهمی در ترمیم زخم‌های روانی و بازگرداندن انسجام اجتماعی ایفا می‌کنند. به‌طور طبیعی، آنان در بحران‌ها به عامل پیوند اجتماعی تبدیل می‌شوند؛ از طریق مراقبت‌های خانوادگی، مشارکت در فعالیت‌های جمعی در محله‌ها یا اردوگاه‌ها، نقشی اساسی در حفظ شبکه‌های اجتماعی ایفا می‌نمایند.

۱۴۰۴/۰۴/۰۸

انعقاد آتش‌بس یا عقد هدنه، مشروط به تحقق یک شرط اساسی است و آن، وجود مصلحت است. این مصلحت باید سه ویژگی مهم داشته باشد: 1. فائقه باشد: یعنی بر مصلحت جنگ و جهاد برتری داشته باشد. 2. ملزمه باشد: به این معنا که مصلحتی قوی و الزام‌آور باشد. 3. بیّنه و آشکار باشد: یعنی این مصلحت باید روشن و واضح باشد و نه حاصل یک تحلیل شخصی یا برداشت فردی خاص.

۱۴۰۴/۰۴/۰۷

نویسندگان این مقاله با بررسی قاعده اضطرار بر این باور هستند که در اجرای این قاعده باید ضرر اقل را برگزید حال آن که، در استفاده از سلاح هسته ای ضرر اقل معنا پیدا نمی کند. مراد از حفظ نظام اسلامی، نظام سیاسی و حکومتی نیست بلکه حفظ نظام نوع انسان است. همچنین استفاده از سلاح هست ای مخالف با درک جمعی جهان است که موجب انزوا، بی اعتمادی، کینه و نفرت و ... می شود. درنتیجه ، نمی‌توان به جواز استفاده از این سلاح حتی در شرایط اضطرار رای مثبت داد

۱۴۰۴/۰۴/۰۷

استادان شما دوران جنگ را سپری کردند. شما چند روز است که این شرایط ناگوار را تجربه می‌کنید و آن‌ها هشت سال با این فضا زندگی کردند. تازه شرایط کشور و توان نظامی و پدافند نیروهای مسلح امروز ما با شرایط آن روز اصلا قابل مقایسه نبود و نیست. پس به تجربه آنان در این شرایط جهت عبور از این شرایط بحرانی اعتماد کنید.

۱۴۰۴/۰۴/۰۷