توسعه آمریکایی از اساس جنگ پایه است و امروز که با رژیم صهیونیستی درگیر هستیم. به محض اینکه آتش بس تمام شد به این دوگانه دامن زدند. در دنیای مدرن جنگ و توسعه به هم تنیده شده است و اگر جنگی در دنیا نباشد تسلیخاتی نمی توانند بفروشند یا خودشان طرف جنگ هستند یا کسانی را جنگ کشانده اند.

۱۴۰۴/۰۴/۲۹

بندرهای ایلات و حیفا کاملا متوقف شدند و نظام کشتی‌رانی به سمت سرزمین‌های اشغالی کاملا به حالت تعطیل درآمد. پالایشگاه حیفا و نیروگاه اشدود از کار افتادند و مشخص نیست پالایشگاه چه زمانی بتواند به چرخه برگردد و رساندن برق و سوخت به بخش‌های زیادی از سرزمین‌های اشغالی متوقف شد. ۵۰ هزار منزل مسکونی، ده‌ها پادگان نظامی، موسسه وایزمن و ده‌ها مرکز استراتژیک اسرائیل ضربات سهمگینی خوردند. دولت صهیونیستی مجبور شد ده‌ها میلیارد دلار برای جبران کاهش ارزش سهام در بورس هزینه کند و میلیاردها دلار از ذخایر دلاری بانک مرکزی اسرائیل برای جلوگیری از ریزش شکل به بازار وارد شد.

۱۴۰۴/۰۴/۲۹

پیروزی ایران با پیروزی حزب‌الله لبنان در جنگ ۳۳ روزه تفاوت دارد. چون اگر جمهوری اسلامی ایران پیروز شود، احتمال آن می‌رود که به پیشگام توسعه درون‌زا در منطقه تبدیل گردد. این نوع توسعه، نه‌تنها برنامه صهیونیست‌ها برای منطقه را مختل می‌کند، بلکه کل معادلات نظام اقتصادی و سیاسی جهانی را نیز تغییر خواهد داد.

۱۴۰۴/۰۴/۲۹

اگر بخواهیم به درکی درست از انسان ایرانی دست یابیم، باید روایت او را در آینه تاریخ و تمدن بنگریم؛ زیرا هیچ هویتی بدون رجوع به پیشینه خویش معنایی روشن نمی‌یابد و مرور این مسیر تاریخی آشکار می‌سازد که سه خصیصه برجسته، شالوده هویت ایرانی را پایداری، فرهنگ‌پروری و دین‌مداری شکل داده است.

۱۴۰۴/۰۴/۲۶

در رفتار استعمارگران با سرخ‌پوستان و سیاه‌پوستان، یا در گذشته با آزتک‌ها، می‌بینیم که تمدن‌هایی که تنها به امنیت پناه می‌برند، زودتر نابود می‌شوند. اروپایی‌ها به آن‌ها پتوهایی هدیه می‌دادند که آلوده به میکروب‌های طاعون یا آبله بود. بومیان نمی‌دانستند چرا پس از مذاکره، جان می‌سپارند. این روند برای ما آشناست. همین امروز هم جنگ‌های رسانه‌ای، جنگ‌های بیولوژیک یا فشارهای تحریمی، شکل مدرن همان رفتارهاست.

۱۴۰۴/۰۴/۲۴

راهبرد کلی آمریکا و هم‌پیمانانش علیه ایران بر سه لایه اصلی استوار است: 1. فشار اقتصادی مستمر و پیچیده 2. تشدید شکاف‌های اجتماعی-سیاسی و دوقطبی‌سازی داخلی 3. تهاجم نظامی در شرایط مناسب، برای تحمیل یک توافق امنیتی فراگیر و گرفتن مولفه‌های بازدارندگی ایران

۱۴۰۴/۰۴/۲۳

به نظر من، بزرگ‌ترین درس این اتفاق آن است که باید پارادایم نئولیبرالی را کنار گذاشت و رویکرد انقلابی را وارد حوزه‌های اقتصاد و فرهنگ کرد. اما درباره سیاست خارجی، برخی دوستان در بیانیه‌های خود مدعی شدند که نگاه‌های افراطی محرک دشمنی‌هاست. کدام نگاه افراطی؟ مگر ایران نبود که برجام را امضا کرد؟ مگر ایران نبود که قلب راکتور اتمی‌اش را با بتن پر کرد؟ چه کسی توافق را شکست؟

۱۴۰۴/۰۴/۲۲